Η ιστορια του Γιωργου

Δεν έχω ιδέα πότε άρχισε. Πρέπει να το αρνιόμουν υποσυνείδητα για αρκετό καιρό. Δεν μου πέρασε ποτέ η σκέψη από το μυαλό. Και όταν μου πέρασε, εξακολουθούσα να το αρνούμαι. Ακράτεια; Ελάτε τώρα! Αυτό συμβαίνει μόνο στους γέρους και εγώ δεν είμαι γέρος.

Στην αρχή απλώς τοποθετούσα ένα χαρτομάντηλο στο εσώρουχό μου. Ήταν μόνο λίγες σταγόνες και μπορούσα να τα καταφέρω μέχρι την επόμενη επίσκεψή μου στην τουαλέτα. Αλλά μετά από λίγο καιρό άρχισα να χρησιμοποιώ τις σερβιέτες της γυναίκας μου. Ήταν αυτοκόλλητες και παρέμεναν στη θέση τους στο εσώρουχό μου, αλλά δεν απορροφούσαν αρκετά. Επίσης, ανησυχούσα για την οσμή. 

Η κατάσταση με προβλημάτιζε ολοένα και περισσότερο και μείωνε την αυτοεκτίμησή μου. Άρχισα να απομακρύνομαι από τη γυναίκα μου. Φρόντιζα να πηγαίνουμε για ύπνο διαφορετικές ώρες. Δεν είχαμε πλέον προσωπικές στιγμές μαζί.

Τελικά, βρήκα τη δύναμη να της το πω. Και αυτό τα άλλαξε όλα. Αλλά όχι με τον τρόπο που νόμιζα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που περίμενα. Ίσως ότι θα μειωνόταν ο ανδρισμός μου στα μάτια της, αλλά το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν ότι ανακουφίστηκε που δεν είχα εξωσυζυγική σχέση! Χα! Το πιστεύετε; Τελικά η απόφασή μου να της μιλήσω μας έφερε πιο κοντά. Το γεγονός ότι είχα κάποιον να του εμπιστευτώ το πρόβλημά μου άλλαξε ριζικά τον τρόπο που το αντιμετώπισα.

Εκείνη με ενθάρρυνε να απευθυνθώ σε γιατρό, ο οποίος με ψηλάφισε και μου έκανε εξετάσεις για καρκίνο του προστάτη. Ήταν αρνητικές. Μου σύστησε ασκήσεις και εκπαίδευση της ουροδόχου κύστης, ενώ μου συνέστησε προστατευτικά, ειδικά σχεδιασμένα για άνδρες. Τώρα έχω ένα πακέτο στο ντουλάπι μου και είναι σαφώς πιο άνετα από τις σερβιέτες της γυναίκας μου. Εύχομαι να μην είχα καθυστερήσει τόσο πολύ να το πω στη γυναίκα μου, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ήταν πραγματική ανακούφιση το γεγονός ότι της το είπα. Συνειδητοποίησα ότι δεν έχω κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπομαι και ότι υπάρχουν πολλές λύσεις για το πρόβλημα της ακούσιας απώλειας ούρων.